W cieniu schronienie <Wątek Werisa>

Stałeś naprzeciw niego. Czułeś jak przeszywa cię jego ponury pełen nienawiści wzrok. Unikałeś jego oczu. Od zawsze patrzyłeś w oczy tylko Prorokowi. Tylko on w twym własnym mniemaniu był godny by w nie zajrzeć. By odkryć mrok w twych czarnych oczach. Realas uniósł rękę i zaczął szeptać słowa zaklęć. W sekundę wiedziałeś co zamierza zrobić. W tym byłeś zawsze od niego lepszy. Raelas może i był silniejszy ale ty umiałeś przewidywać jego zaklęcia po samym ruchu jego cieni i warg. Wiedziałeś że zamierza związać twoje cienie. Unieruchomić. Potem dobić.

Weris spojrzał instynktownie w dół. Przez jego myśl przeleciały różne kombinacje słów mocy z rytuałów cienia, które znał. Czasu miał mało. Musiał działać instynktownie. Wiedział, że prorok nie toleruje słabych jednostek, więc znał cenę tego zajścia, albo Realas, albo on. Spojrzał w kierunku swojego oponenta, po czym szybko wyrecytował:

- Uzun kölgələri! -mówiąc to Weris wykonał gwałtowny ruch w swoim kierunku chcąc, wydłużyć cienie swojego przeciwnika. Fala jego białych włosów rozszalała się, a jego ciało wygięło się do przodu momentalnie. Realas dostrzegł, że dłonie drugiego ucznia Cenariusa splotły się. jakby szykując się do uderzenie, wiedział co się szykuje. Usłyszał szybkie wypowiedziane słowa:

- Ilk növ kölgə cinayəti! - Weris próbował nakierować energię cienia w jeden z cieni Realasa. Nie miał zamiaru się patyczkować. To co spotkało Nnnysę, to co on wtedy zrobił było nie wybaczalne. Powinna już dawno spotkać go kara za ten występek i teraz miało to nastąpić. Weris bez zastanowienia, chciał wykonać zabójstwo cienia pierwszego stopnia, jeżeli mu się uda, to ten zdrajca straci przytomność i będzie można go zabić najbardziej plugawą metodą w jaki można zabić maga cienia. Własnymi rękoma.

(Rzut k20+2. Musisz przebić rzut Raelasa... czyli mój.)

The member 'Fatum' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K20' : 5

The member 'Weris' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K20' : 7

Twój przeciwnik spóźnił się o niecałą sekundę. Kiedy uderzyło w niego twoje zaklęcie padł na ziemię nieprzytomny.

Weris dumnie stał i patrzył na pokonanego przez siebie oponenta.
- Nareszcie! - wręcz wykrzyknął, a uderzające echo z jaskini potęgowało jego euforyczną radość. Chwycił się jedną ręką za głowę i zaczął się śmiać. Złowieszczo. Wziął on pobliski kamień i ścisnął go mocno.
- Czekałem na tę chwilę, oj czekałem tyle czasu, nawet nie wiesz, jak się ucieszę jak Ciebie nie będzie. To Ty powinieneś umrzeć podczas próby! Nie Nnnysa! - szedł powoli i napawał się tą sytuacją. Przyklęknął koło Raelasa i przejechał mu ręką koło szyi.
- Ale najpierw zrobimy z Ciebie użytek mój drogi. - zamknął oczy, splótł ręce ze sobą, wykręcił je i puścił. Ręce jego mimowolnie zatoczyły okręg w powietrzy a palce wyglądały jakby ktoś je rozsznurował, ponieważ tworzyły kolejne okręgi. Weris nadepnął na jeden z cieni swojego oponenta po czym powoli zaczął inkatnować:
- Siz öldü və uğursuz olan, mənə kölgə vermək - jego dłonie zaczęły się zbliżać do jego cienia. Palce nerwowo zaczęły się kręcić, jakby chciały nawinąć na siebie cień pokonanego.
- Qaranlıq və Al Sahir sehrli adı ilə - po tych słowach zaczął wyzwalać w sobie moc magii cienia w celu oderwania od ciała Raelasa

W momencie kiedy zacząłeś składać zaklęcia poczułeś jak coś twardego uderza cię w głowę. To nie mogła być żywa tkanka pomyślałeś padając na ziemię. Ćmiło ci się w oczach. Łeb bolał potwornie. Powoli rozchyliłeś powieki. Nad tobą stały dwie postacie. Prorok i Slade Redgarson.

Weris położył się na chwilę, zamknął oczy. Zbierał się mentalnie do tego, aby wstać. Ból. To wypełniało jego głowę. Dlaczego to jego mistrz zrobił? Jaki miał w tym celu sens? Nie ważne, skoro to zrobił, to znaczy, że coś umknęło mu widocznie. Zaczął wstawać, pomału, otrzepał przepaskę jaką miał na sobie po czym spojrzał na proroka i jego.... wiecznego gościa. Cóż on tutaj robi? Tego nikt nie wiedział poza najważniejszymi Shenari w jaskini. Kiedy tylko otrzeźwiał Weris skłonił się prorokowi i opuścił głowę. Czekał na to, aż jego mistrz przemówi. Znał go. Wiedział, że jeżeli to zrobi pierwszy to może go czekać w najlepszym wypadku chłosta przy pomocy magii cienia.

-Jeśli myślisz że ocaliłem was obu byście się nawzajem pozabijali to jesteś głupszy od Krepshta mój młody uczniu. - warknął Prorok. - Pokaż mi prawą rękę. TERAZ!

Pokazał mu swoją prawą rękę. Dłoń była otwarta, nie chciał niczego ukrywać przed mistrzem wiedział, że to może się skończyć tylko gorzej. Żałował obecnie tylko tego, że nie jest tak dobry jak prorok. Jeśli jego umiejętności dorównałyby wybrańcowi Al Sahir to mógłby zabić dzisiaj Realasa. Cały ten dramat został zakończony i nic więcej nie musiałoby się stać. Te myśli kotłowały mu się w głowie w chwili kiedy czekał na to, co Cenarius zrobi z jego ręką.

Cenarius zaś dokładnie ją oglądał po czym pokazał ją Slade'owi. Ten tylko kiwnął głową. Na wierzchu twojej dłoni zobaczyłeś coś czego tam wcześniej nie było. Znak.

- Jaka jest Twoja wola Proroku?

-Czekaj tu. Slade pilnuj by nie zabił tgo drugiego. - warknął prorok po czym wskoczył w wymiar cienia.

Weris nic nie robił wstał i czekał, tak jak kazał prorok.

Slade stanął z boku i klął pod nosem. Wyraźnie był na coś zły. Przyszło wam długo czekać. W milczeniu.

I czekali, w głowie zaś młody Weris klnął na to, że nie mógł wykończyć swojego przeciwnika. Sam zaś powtarzał w głowie wszystkie zaklęcia jakie znał oraz wszelkie rytuały cienia, gesty. Trzeba było jakoś zabić ten czas.

Nagle po środku jaskini pojawiłsię portal. A przez niego wypadł... uzbrojony w młot nieprzytomny Draco Homo Sapiens.

Weris popatrzył na dracohomo sapiens'a po czym próbował zrozumieć po co on się tutaj pojawił. Po czym nagle go olśniło. Nowy obiekt badań, to na pewno po to on się tutaj pojawił. Pomimo tego, będąc przezorny ustawił się do zaklęcia cienistego obezwładnienia i czekał na sygnał od proroka.

(Przejdź do wątku "Spotkanie Legend")