Misja <Wątek Zeno>

Prowadziłeś czterech wojowników na spotkanie z twoim mistrzem. Utherem Świetlistym. Jednym z dwóch paladynów posiadającym zbroje Cyrodila. Wojownicy których prowadziłeś byli posiłkami dla osady Wodnego Kamienia. Według zwiadowców w jej pobliżu zbierał się duży oddział Ciemnych braci.
Gdy dotarliście do obozu Uthera ten na was czekał.
-Witaj Zeno Uparty. - przemówił stary Paladyn.

- Bądź pozdrowiony przez Złotego Węża, mistrzu. Jak wygląda sytuacja?
Spytał Zeno i rozejrzał się po okolicy.

-To ja powinienem się ciebie pytać. To do rady trafiły raporty zwiadowców. Mi kazali tylko tu przybyć i czekać na ciebie z raportem.

- Wszystko to stek niewyraźnych i zatartych informacji.
Zeno nie ukrywał swojego niezadowolenia.
- Rzekomi słudzy Czarnego Pożeracza, to nasi przeciwnicy! Też coś. Mistrzu, jeśli mogę mówić szczerze, Ci ciemni bracia to zwykłe dzikusy zamieszkujące jaskinie na północy. To ci sami, co nas okradali i okradają do tej pory. Jednak rada twierdzi, że to, tak jak mówiłem słudzy Czarnego Pożeracza. Jeśli to są jego słudzy, to mam nadzieję, że wygląda tak samo żałośnie jak oni.
Zmrużył brwi.
- Przyparłem jednego ze zwiadowców do muru. Chciałem mieć bezpośrednie informacje, a nie pogłoski od przerażonej sytuacją rady. Oprócz bełkotu o mitycznych stworach i mrocznych siłach dowiedziałem się, co nieco konkretów o ich liczebności i wyposażeniu. Jest ich sporo, może dwa razy więcej niż nas w tej okolicy. Zaś wyposażenia nie posiadają żadnego. Nawet noży, przynajmniej nie wszyscy.

-Nie doceniasz ich Zeno. A to błąd. Tak zginął twój ojciec. Przez wzgląd na niego zająłem się twoją edukacją. I nie pozwolę byś popełnił jego błędy. - Uther uniósł młot. - Trzeba natychmiast uderzyć na obóz czarnych. Zdołasz sam pokierować obroną Wodnego Kamienia?

(Weź mi tu nie kliszuj z Warcrafta xD A serio to dobry pomysł )

Na wspomienie o swoim ojcu Zeno się odrobinę zjeżył, ale nie skomentował.
- To mała osada. Nie powinno być problemu. Ty, Mistrzu w tym czasie uderzysz?

(Ale wiesz że to uwielbiam )

-Tak. Gdy obronisz wioskę spotkamy się w obozie Czarnych. Niech cię Złoty wąż prowadzi Zeno. - po tych słowach twój mistrz ruszył na północ. Zostałeś ty i czterech wojowników.

Pożegnał starego paladyna i zwrócił się do swoich wojowników.
- Dobrze, trzeba obronić tą łupinę, zwącą się osadą. Paltar, Baltazar zgromadźcie zdolnych do walki mężczyzn. Honorio, zbierz kobiety i dzieci w bezpiecznej jaskini. Upewnij się, że nie ma żadnych innych wejść, którymi mogliby się dostać przeciwnicy. Ja z Skaarem obejrzymy sobie szybko okolicę i pomyślimy nad utrudnieniem ciemnym dostępu do środka osady.

Skinął na Skaara i ruszył w stronę wejścia, którym wyszedł Uther.

Osada faktycznie była mała. Żyły tu tylko cztery rodziny. Zdolnych do walki było może sześciu Draco. Zabudowania znajdował się na zboczu góry. Otoczona była przez niewielki kamienny mur a na południe od niej była przepaść.

(Jest jakieś wejście jeszcze oprócz tego z północy?)

(Tak. Na wschodzie i zachodzie.

- Mamy zbyt mało sił, żeby bronić wszystkich wejść. Zgromadźmy się w największej jaskini. Mężczyźni będą bronić jej wejścia. Będziemy się wymieniać. Zbierzcie zapasy i jak najwięcej mis z wodą. Będzie nam potrzebna gdyby walka się przedłużała.

Zebraliście się w jednej z jaskiń. Czekaliście cały dzień. Nic się nie stało. Jednak twój instynkt podpowiadał ci że za dnia na pewno nie przybędą. W nocy sam stanąłeś na warcie. I nie zawiodłeś się. Ujrzałeś ich iskry. Dziesiatki iskier zbliżających się w waszą stronę.

- Przygotować broń!
Rozkazał, samemu chwytając za rękojeść swojego kamiennego młota.
- Szykujcie swoje noże, mężowie Wodnego Kamienia! Brońcie swych kobiet i dzieci, a podniebny patron pojedynków, błogosławiony Syrodil, Złoty Wąż będzie wam sprzyjać!
Stanął przed wszystkimi wojownikami. Zbili się w ciasny i zwarty mur, broniąc dostępu do bezbronnych.

Noxy zaatakowały dziko i wściekle. Uniosłeś młot i zadałeś cios lecz cienie potworów go zatrzymały. Opadły was w jednej chwili. W rękach miały kamienie. Tępe. Nieociosane. Cięzkie. Grad ciosów spadł na zebranych w jaskini. Twoi przyjaciele ginęli z krzykiem na ustach a ty przygwożdżony do ziemi nic nie mogłeś zrobić. Jeden z Noxów zbliżył się niosąc ogromny ciężki kamień. Stanął nad tobą kiedy reszta cię przytrzymywała. Lecz nim spadł cios coś zatrzymało te bestie. Jakaś siła zamroziła je w miejscu. Chwilę później padły na ziemię. Nieprzytomne. Podniosłeś się a przed tobą stały die wysokie postacie. Jedna ubrana w czarne szaty opierała się na kiju i wskazywała na ciebie. Druga pochodziła z ludu cienia. Miała czarne włosy i oczy a jej ciało pokrywały tatuaże. Machnęła ręką i poczułeś jak pochłania cię ciemność.
Chwilę później obudziłeś się w środku jaskini. Nie widziałeś nic poza dwoma iskrami życia. Przy czym jedna była tak silna że aż przytłaczająca.

Zeno próbował się wyrwać, krzyczeć:
- Mordercy! Przeklęte wasze cienie i wasz lud!

(Kiedy to krzyczysz?)

Po obudzeniu.

(To jest do tego wątek "spotkanie Legend. Tam pisz)