Spotkanie Legend <Wątek wspólny>

(Frea rzuć k20+4 st 15. Wielobij rzut k20 st 15. Tankujesz. Jak nie zdasz rzuć k10 +4 st 7. Weris za dwie tury możesz rzucić zaklęcie.)

Wielobij, rzut 1d20, st 15

(Ponawiam pytanie o rozmiary atakowanych stworzeń.)

The member 'Wielobij' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K20' : 11

Wielobij, rzut 1d10, st 7

Dodać +4

The member 'Wielobij' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K10' : 9

rzut ( +4 )

The member 'Frea' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K20' : 17

OK

The member 'Sid' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K20' : 19

(Koło półtora metra w kłębie i tyle samo długości. Koło metra szerokości.)

Metalowa bestia dopadła Wielobija zanim ten zdołał się zasłonić i przewróciła go. Jednak zanim zdołała go dobić Minataur chwycił jej przednie odnóża. Nie zdążyli się długo mocować. Dwie strzały jedna po drugiej trafiły w paszczę bestii. Stworzenie wydało długi syk po czym znieruchomiało a czerwone światło jego ślepi zgasło.
W tym czasie Sid w postaci wilka przewrócił drugą betię na bok i rozdarzł jej wnętrzności na kawałki.
Staliście nad dwoma martwymi stworami oddychając ciężko. Wokół leżały martwe Sukabby. Jedyna która przeżyła wciąż kuliła się na skalnej półce.

Minatauren zrzucił z siebie cielsko stwora i dysząc wstał z ziemi. Na próbę szturchnął jeszcze parę razy truchło maczugą i zwrócił przekrwione oczy w stronę przestraszonej sukabby.

Była trochę jak minatauren.. a trochę jak shini.. czymkolwiek była, denerwowało go to. W zasadzie, chyba tylko te podobieństwa i niepewność powstrzymywały Wielobija przed posmakowaniem mięsa jej poległych towarzyszek.

(Wielobij rzut k10 -2 na wiedzę. St 5)

Viko spojrzała na Verisa z pogardą
- Jak zwykle bezużyteczny. - prychnęła i odwróciła się i zobaczyła sukabę - Spróbujmy... Może ona też będzie mnie rozumieć... - tu zaczęła mówić do niej głośno - Rozumiesz co mówię?

-Taa...tak. - zająknęła się Sukabba.

- Pierwszy raz spotykam się z tym, żebym rozumiał ich mowę! Część mieszkańców z zachodnich rubieży ziem mojego ludu zna co nieco dialekt rogatych, ale... zupełnie jakbym znał ich mowę od dziecka.

- Jak byś niezauważył ,mówimy do siebie jak byśmy nzali nasze języki od dziecka. To przez tych dwóch i przez to - wskazała pieczęć na ręce - Więc nie dziw się teraz. Trzeba wyciągnąć z niej jak najwięcej informacji, zanim umrze. - Po czym podeszła powoli do sukkabicy - Czy wiesz skąd wzięły się tu te dziwne istoty?

-Nie. Pewnej nocy weszły. Pożerały wszystko. Drzewa, skałę, rośliny... Sukabby. Wszystko co leżało przed nimi.

Frea spojrzała na Wielobjia... było blisko, ale chyba był cały, a przynajmniej tak jej się wydawało.
-Wygląda jak rogata Pani Vendetta- odparła na widok sukkabicy. -Tylko nieco wątlejsza- podsumowała stojac nadal w miejscu... nie specjalnie chciało jej się ufać nowej postaci. Nawet jeśli ją rozumiała, nie oznaczało to, że nie jest zagrożeniem.

(czekam)

Zeno nie skomentował słów Viko. Zwrócił się do rogatej.
- Skąd przybyły?

(Rzut 1d10; st 5; kara -2)

The member 'Wielobij' has done the following action : Kostki Przeznaczenia

---

'K10' : 7

Wielobij z trudem przypomniał sobie że kobieta faktycznie przypomina jego przełożoną.

Sid poszedł przyjrzeć się ciałom, po drodze przypomniał towarzyszą, iż mieli rozpalić ogień.

-Z jaskiń u podnóża. Stamtąd przybyły. - powiedziała niepewnie Sukabba. Zaczął wam dokuczać chłód, głód i zmęczenie.

(Sid ty nie wiesz co to ogień )